Niewiele jest domów, których właściciele decydują się na zachowanie nietkniętego ludzką ręką otoczenia. Ten jednorodzinny dom wkomponowano w porośniętą strzelistymi sosnami działkę pod Warszawą. Budynek swoją formą i kolorystyką zlewa się z leśnym krajobrazem, a ogromne przeszklenia pozwalają domownikom na niczym nieograniczone obcowanie z naturą.
Parę inwestorów, na co dzień pracujących w stolicy, zauroczyła leśna działka zlokalizowana niedaleko Warszawy. Okolica przywoływała u nich wspomnienia pobytów w letniskach położonych w podobnym otoczeniu, dlatego zapragnęli zachować jej nienaruszony, naturalny charakter. Spełnienie tego marzenia wymagało umiejętnego wkomponowania domu w zastany na działce ekosystem, z jego pierwotnie ukształtowanym układem drzew i krzewów. Jednym słowem: człowiek i natura mieli tu koegzystować w idealnej równowadze.
Realizacji tego zadania podjęła się warszawska pracownia Exterio, która zaproponowała autorską formę „nowoczesnej stodoły”, nawiązującej do tradycyjnej zabudowy zagrodowej, a zarazem wpisującej się w leśne otoczenie.
Tak powstała dwuczłonowa bryła budynku, która odpowiada podziałowi funkcjonalnemu wnętrza. – W jednej części znajduje się strefa dzienna z salonem, kuchnią i jadalnią. W sąsiedniej umieściliśmy sypialnie i łazienki, a także garaż. Pośrodku znalazł się łącznik mieszczący hol wejściowy oraz schody prowadzące na piętro – mówi architekt Marcin Klukowski, współwłaściciel Exterio.
Wyraźne odseparowanie funkcji, również w aspekcie akustycznym, pozwala domownikom w komfortowy sposób korzystać obu z przestrzeni.
Oglądane z różnych stron „stodoły” wydają się od siebie niezależne. Odrębność obu części podkreślają zróżnicowane kąty nachylenia dachu. Dodają one założeniu niewymuszonej malowniczości – budzą sielskie skojarzenia z mazowieckimi siedliskami, w których kolejne budynki przyrastały z biegiem dekad.
Budynek pokrywają ceglane elewacje, które fakturą i kolorystyką wtapiają go w leśny pejzaż. Dostrzec tu można również echa tradycji budowlanych podwarszawskiej wsi, szczególnie widoczne w doborze szlachetnych materiałów, m.in. ręcznie formowanej cegły o rustykalnym charakterze. Nowością są efektowne, choć bardzo wyważone kontrasty, wprowadzone za sprawą ciemno brązowych płyt z włóknocementu. Projektanci zastosowali je w wycięciach bryły domu.
Wysokiej klasy tradycyjny materiał pojawił się także na dachu. Choć z wyglądu przypomina łupek, jest to dachówka ceramiczna o współczesnej estetyce, prostym wykroju oraz ciemnej barwie. Dzięki temu dom zyskuje na wyrazistości.
Szczególnie spektakularnym elementem projektu jest szklana ściana ogrodowa strefy dziennej domu. W najwyższym punkcie mierzy ponad pięć metrów wysokości! Tak mocne otwarcie wnętrza na leśne otoczenie zapewnia wyjątkowe poczucie bliskości natury. Pozwala na bieżąco śledzić zmiany w przyrodzie i cieszyć się nimi bez względu na aurę. Zwłaszcza że powstała tu zaciszna loggia, przechodząca w obszerny, otwarty taras.
Mocno przeszklony jest też usytuowany pomiędzy bryłami budynków łącznik, który zapewnia widok na przestrzał. Dzięki temu strefa wejściowa i komunikacyjna są wyjątkowo wyraziście zanurzone w zieleni.
Źródło: Exterio.
